ရုပ္ဆိုးသႀကၤန္ ေကာက္ေၾကာင္း

ထိုေန႕က သႀကၤန္အက်ေန႕၊ ရန္ကုန္မွာေတာ့ သတင္းကမေကာင္း၊ ကန္ေတာ္ႀကီးေစာင္းမွာ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈဟာ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ ၾကားလို႕မွမေကာင္း။ နံနက္ခင္း သတင္းမွာေတာ့ တိဘက္ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသမွာ ေျမငလွ်င္ဒဏ္ေၾကာင့္ လူေပါင္းမ်ားစြာ၊ အိုးအိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ ပ်က္စီးဆံုးရႈံးတဲ့သတင္း။ သဘာ၀အႏၱရာယ္ဆိုတာကေတာ့ ဘယ္လိုမွတားဆီးမရလို႕ထားေတာ့။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ႏွစ္သစ္ကူး ပဲြေတာ္ကို က်င္းပေနခ်ိန္၊ လူစည္ကားရာေနရာမွာ ဗံုးေပါက္ကြဲတယ္ဆိုတာကေတာ့ လူေတြရဲ႕ မွားယြင္းတဲ့ အယူေၾကာင့္လို႕ပဲ ျမင္မိတယ္။ ပစ္မွတ္ကဘာလဲ ဘယ္လဲ၊ ေသေၾကၾကတာကေတာ့ အျပစ္မဲ့တဲ့ ျပည္သူေတြပဲေလ။

ဟိုးအရင္ အိႏၵိယကိုစေရာက္တဲ့ႏွစ္မွာ အဂၤလိပ္စာတတ္ခ်င္လို႕ ACE Academy မွာသြားတက္ျဖစ္တယ္။ စာတတ္လားဆိုေတာ့ မေတာက္တစ္ေခါက္ပါပဲ။ အဲဒီအကယ္ဒမီမွာ အေျခခံသဒၵါသင္ရိုးသင္ၿပီးတာနဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္သူဒါရိုက္တာက သူ႕ဆီကိုေခၚၿပီးသင္ေပးတယ္။ တစ္လမွာ စေနႏွစ္ရက္ကို စာေမးပြဲက်င္းပေပးၿပီး၊ က်န္စေနႏွစ္ရက္မွာေတာ့ presentation စီစဥ္က်င္းပေပးေလ့ရွိတယ္။ ေရးဖတ္ေျပာ သံုးမ်ိဳးလံုးကို စနစ္တက်သင္ေပးတယ္ေပါ့။ အဲဒီမွာ ေန႕စဥ္ထုတ္သတင္းစာကို ဖတ္ေစျခင္း သတင္းစာပါ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခ်ဳိ႕ကို သင္တန္းသားအခ်င္းခ်င္း debate လုပ္ေစျခင္းအေလ့အက်င့္တစ္ခုလဲပါတယ္ေပါ့။ ေျပာခ်င္တာက တစ္ေန႕ သတင္းစာမွာ ကက္ရွ္မီးယားေဒသရဲ႕ ဗံုးေပါက္ကြဲမႈ သတင္းေလးပါလာတယ္။ ဒါရိုက္တာက အဲဒီေပါက္ကြဲမႈရဲ႕ တရားခံေတြထုတ္ျပန္တဲ့ သူတို႕လုပ္ရပ္ေအာင္ျမင္တယ္ဆိုတဲ့ အဆိုကို ႏွစ္ပိုင္းခြဲၿပီး ကိုယ့္ယူဆခ်က္နဲ႕ကိုယ္ စကားျငင္းခံုပြဲေလးလုပ္ေစတာပဲ။ ထိုႏွစ္အတြင္းက အိႏၵိယႏိုင္ငံတစ္ခြင္ ဘူတာေတြမွာ ပေဒသာဗံုးေတြ ဆက္တိုက္ကြဲတဲ့ႏွစ္ေပါ့။

ေအာင္ျမင္ျခင္းဆိုတာ ကိုယ္လုပ္ခ်င္ရာလုပ္လိုက္လို႕ ကိုယ္ထင္တိုင္းျဖစ္သြားတယ္ဆိုရင္ အဲဒါေအာင္ျမင္မႈလို႕ ယူဆ၊ လက္ခံႏိုင္သလား၊ ဒါမွမဟုတ္အဲဒီအယူကို ျငင္းပယ္သလားဆိုတဲ့ ဘက္ႏွစ္ခုပဲ။ ေက်ာင္းသားေတြထဲမွာ ဘာသာစံုလည္းပါေတာ့ အယူအဆလဲစံုသြားတယ္။ အားလံုးထဲမွာ မြတ္ဆလင္ဘာသာ၀င္ (ဒီေနရာမွာ ဘာသာတရားကို အျပစ္ဆိုျခင္းမဟုတ္ပါ) တစ္ေယာက္လဲပါရဲ႕။ သူအဆိုကေတာ့ WTC ကိုၿဖိဳခ်ဖ်က္ဆီးႏိုင္တာ၊ ေနာက္ လူစည္ကားရာေနရာေတြမွာ ဗံုးေထာင္ေဖာက္ခြဲတာေတြဟာ ႀကံစည္တိုင္း ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုရင္ ဒါဟာေအာင္ျမင္တာပဲတဲ့။ ျမတ္စြာဘုရားလို႕ပဲ တမိေတာ့တယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕အယူသည္းမႈ၊ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ အာဃာတတရားေတြနဲ႕ ေလာင္ၿမိဳက္ေနလို႕ အျပစ္မဲ့သူေတြကို ဓားစာခံျဖစ္ေနရတာကိုယ္ပဲ ေအာင္ျမင္မႈ တစ္ခုလို႕ ယူဆရေတာ့မလား။

ဘုရားရွင္ဟာ သစၥာေလးပါကိုသိျမင္ခဲ့တယ္၊ သိျမင္တိုင္းလဲ သတၱ၀ါေ၀ေနယ်တို႕ကို ေဟာျပၿပီး ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါဟာျဖင့္ အားလံုးလက္ခံႏိုင္တဲ့ အယူအဆ မဟုတ္ေသာ္လည္းပဲ ဘယ္သူဘယ္၀ါ ဘယ္ဘာသာတရားေတြကိုမွ မထိခိုက္တဲ့အတြက္ ေအာင္ျမင္မႈလို႕ ယူဆတယ္။ လူတစ္ေယာက္ကိုမေက်နပ္လို႕ အဲဒီလူကို လက္နက္တစ္စံုတစ္ခုနဲ႕ သတ္ပစ္လိုက္မယ္၊ အဲဒီလူေသတယ္ဆိုရင္ ေအာင္ျမင္တယ္လို႕ ယူဆမလား၊ သတ္သူဘက္ကေတာ့ ဟုတ္ခ်င္ဟုတ္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ေလာက ဥပေဒသဘက္ကပဲၾကည့္ၾကည့္၊ ဘာသာတရားရဲ႕ အဆံုးအမဘက္ကပဲၾကည့္ၾကည့္ ဒါဟာ မေကာင္းမႈတစ္ခုပဲ။ ေအာင္ျမင္တယ္လို႕ ဘယ္လိုမွ ယူဆလို႕မရႏိုင္တာေသခ်ာတယ္။

ရည္ရြယ္ခ်က္ဆိုတာကေတာ့ လူတိုင္းလူတိုင္းမွာရွိၾကတာပဲ၊ ခ်မ္းသာခ်င္သူ၊ ေက်ာ္ၾကားခ်င္သူ၊ စိုးမိုးခ်င္သူစတဲ့ ခံယူခ်က္ပဲကြဲတယ္။ ရည္းမွန္းခ်က္ရွိတာခ်င္းေတာ့ အတူတူပဲ။ ခ်မ္းသာခ်င္သူဟာ ကိုယ္ခ်မ္းသာရင္ၿပီးေရာဆိုၿပီး ဓားျပတိုက္မယ္၊ ေနာက္ခ်မ္းသာလာမယ္၊ အဲဒါကို ေအာင္ျမင္တယ္လို႕ သူယူဆမယ္။ ဒီလိုပဲ ကိုယ္လိုခ်င္တာ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာရေအာင္ ကိုယ္ရည္မွန္းခ်က္ကို မတရားနည္းလမ္းနဲ႕ က်ိဳးစားလုပ္ေဆာင္ေန ၾကမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈဆိုတာ ကိုယ္အယူအဆမွာေတာ့ ဟုတ္ခ်င္ဟုတ္ေနေပမဲ့ အမ်ားအျမင္နဲ႕ ခံယူခ်က္မွာေတာ့ လြဲေနမွာေသခ်ာတယ္။

ေစာေစာကေျပာတဲ့ သင္တန္းသားလိုအယူအဆမ်ား လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ရွိေနခဲ့ရင္ေတာ့ ရင္ေလးစရာပဲ။ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာကို လုပ္လိုက္ရလို႕ ေအာင္ျမင္တယ္ဆိုရင္ တရားဥပေဒဆိုတာလဲ ထားစရာမလိုေတာ့ဘူး။ ထင္ရာစိုင္းၾကဖို႕ပဲရွိေတာ့တာပဲေလ။

ဓမၼပဒ ကာလယကၡိနီ ၀တၳဳမွာ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားထားတာရွိတယ္ (ဓမၼဂဂၤါလဲ ပို႕စ္တင္ၿပီးသားပါ ထပ္ၿပီး ႏွမ္းျဖဴးလိုက္ဦးမယ္ )။

နဟိ ေ၀ေရန ေ၀ရာနိ၊
သမၼႏၲိဓ ကုဓာစနံ။
အေ၀ေရန စ သမၼႏၲိ၊
ဧသ ဓေမၼာ သနႏၲေနာ။

ရန္ကို ရန္ခ်င္းမတံု႕လွ်င္းႏွင့္
ၿငိမ္းျခင္းဘယ္မွာမရွိသာတည့္
ေမတၱာေရွ႕ထား ေအာင္ႏိုင္ျငားလိမ့္
ဤကား ထာ၀ရ ဥပေဒသာ။

သတၱ၀ါခပ္သိမ္း ေဘးရန္ၿငိမ္းၾကပါေစ။