ေခၽြးသႀကၤန္

မဇၩိမရဲ႕ ၄၅ ရွိတဲ့ အပူခ်ိန္ေအာက္မွာ သံုးဘီးေလးတစ္စီးနဲ႕ မိတ္ေဆြေတြရွိရာ BHU တကၠသိုလ္ကိုသြားခဲ့တယ္။ ထိုေန႕သည္ မွတ္မွတ္ရရ သႀကၤန္အႀကိဳေန႕။ မစၥတာပါရဂူရယ္၊ ကိုရင္ေတဇိႏၵရယ္ သံုးေယာက္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ကိုပါရဂူရဲ႕မိတ္ေဆြတစ္ပါးကို ေက်ာင္းသားအသစ္အျဖစ္အပ္ဖို႕။ အရွင္က အျပင္မထြက္တာၾကာလို႕၊ ေနာက္ မေရာက္တာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ဟိုးအရင္ကြန္းခိုခဲ့ရာ ေဆး၀ကၤပါ ေက်ာင္းကိုသြားဖို႕ ကပ္လိုက္ခဲ့တာပါ။ ပူခ်က္ကလဲ ကမ္းကုန္တယ္။ ကိုးနာရီ၊ ဆယ္နာရီအခ်ိန္မွာကို မိးၿမိွဳက္ထားသလိုပဲ။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းကိစၥ ဘဏ္သြင္းေပးၾက စကားေျပာၾကနဲ႕၊ ေန႕လည္စာစားၿပီးတာနဲ႕ ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ သႀကၤန္ဖြင့္ပြဲအႀကိဳေန႕ သီခ်င္းသံေတြ တျမဴးျမဴးနဲ႕ လည္ပတ္ေနၾကမွာပဲ။ ေႏြေန႕ခင္းဆိုတာ ဒီမွာေတာ့ ေခၽြးတၿပိဳက္ၿပိဳက္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္အိုက္တဲ့ရာသီတစ္ခုပဲ။ မာစတာ ပထမႏွစ္ၿပီးစဥ္ကလဲ ႀကံဳဖူးခဲ့ပါရဲ႕။ ဒုတိယႏွစ္မွာေတာ့ ေျဖၿပီးတာနဲ႕ ျမန္မာျပည္ျပန္သြားခဲ့လို႕ အပူနဲ႕ေ၀းခဲ့ရတယ္။ အျပန္လမ္းမွာေတာ့ ေဆး၀ကၤပါေက်ာင္းမွာဆင္းက်န္ခဲ့တယ္။ တစ္ေန႕ခင္းအခ်ိန္ၿဖံဳး၊ ေထြရာေလးပါး စကားေျပာ ျဖစ္တယ္။ ဘာရယ္လို႕ေတာ့ ေရေရရာရာမဟုတ္။

ညေနခင္း ျမန္မာျပည္ကိုဖုန္းဆက္ျဖစ္တယ္။ သႀကၤန္မလည္ၾကဘူးလားဆိုေတာ့ ေနာက္ေန႕မွတဲ့။ အက်ေန႕ကို ဆိုလိုတာေပါ့။ ေကာင္းပါတယ္ေပါ့။ ဒီမွာေတာ့ ေရကစား၊ ေရပတ္မည့္သူမရွိ ပူအိုက္ျခင္းအတိနဲ႕ ကိုယ့္ေခၽြးနဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ျပန္ပတ္သလိုပဲ သႀကၤန္ေန႕ရက္ေတြကို ကုန္လြန္ေစရင္း ႏွစ္သစ္တစ္ခုကို ပူအိုက္အိုက္နဲ႕ ႀကိဳဆိုရေတာ့မယ္။ သႀကၤန္သီခ်င္းသံမရွိ၊ သႀကၤန္သံခ်ပ္မရွိ၊ ေရပတ္ခံကားမရွိ၊ သႀကၤန္နဲ႕ပတ္သတ္တာဆိုလို႕ ဘာေလာ့ဂ္ဂါဓမၼဂဂၤါ၊ ကိုေနာ၊ မစၥတာပါရဂူတို႕ေရးတဲ့ သႀကၤန္အေဆြးေလးေတြပဲရွိေလရဲ႕။

အမိေျမမွာ ေတးသံေတြနဲ႕ သႀကၤန္ဟာစည္ေနေပါ့။ ဒီမွာေတာ့ ကုလားေတးနဲ႕ ေခၽြးသႀကၤန္က က်လို႕ ေကာင္းတုန္း။ ေနထြက္တာနဲ႕ အပူဟာထိုးစစ္ဆင္၀င္လာေတာ့တာပဲ။ ေန႕ခင္းဘက္ဆိုရင္ အိမ္ျပင္ထြက္ဖို႕ကို မစဥ္းစားရဲေအာင္ပဲ။

ပူေလာင္ျပင္းေသာ
ေႏြသေဘာကို
ဥၾသေလးေတြသိၾကတယ္
တဲ့

အရင္ကဖတ္ဖူးတဲ့ဗ်ာေလးပါ။ အခုေတာ့ ပူေလာင္ျပင္းေသာ ေႏြသေဘာကို ဥၾသေတြသာမကေတာ့ဘူး မဇၩိမသားေတြအားလံုး၊ သို႕မဟုတ္၊ မဇၩိမစာသင္သား အားလံုးသိၾကတယ္။ အလူးအလိမ့္ခံေနရတာပဲေလ။ အင္း ေခၽြးသႀကၤန္ ဘယ္ေတာ့ တက္မလဲပဲ ေစာင့္ေနရေတာ့မွာေပါ့။ တကယ့္သႀကၤန္ကေတာ့ ေလးရက္ဆိုတက္၊ ေနာက္ရက္ဟာႏွစ္သစ္ပဲ။ ေခၽြးသႀကၤန္ကေတာ့ ေႏြရက္ရွည္ပဲ။ သက္ျပင္းရွည္ရွည္ပဲဆြဲေနရေပါ့။