ၾကည့္ေပါ့
ငါ့မသိပဲ တိုက္လိုက္မိတဲ့
အ၀ိညာဏက ခလုပ္တစ္ခုက
သူ႕ရဲ႕ စိတ္အတြင္းမွာေတာ့
ေဒါသတစ္ခုအျဖစ္နဲ႕
ေ၀ဒနကၡႏၶာစစ္စစ္ကိုျဖစ္ေရာ
သနားမိတယ္
ျဗဟၼစိုရ္တစ္၀က္ ႏွလံုးသားနဲ႕
ခက္ေတာ့လဲ အခက္သား
ငယ္ရြယ္သူ လူသားဆိုေတာ့
သေဘာတရားကိုမသိရွာဘူး
သေဘာရယ္ တရားရယ္
ႏွစ္လံုးထဲ ကပ္ရႈပ္လို႕
အဟုတ္ေပါ့
သူခံယူခ်က္နဲ႕သူေတာ့
ဒီသဘာ၀တရားမွာ
သူရဲေကာင္းလို႕ ခံစားမိမွာပဲ
ယူေပါ့
သူမေတြးမိတဲ့ အပူေတြ
ငါေလ ဘာေျပာလို႕ရမွာလဲ
ဒီအတိုင္းပဲ ၾကည့္ေနလိုက္တယ္
ညွိလို႕မွမရတာ
စိုင္းစိုင္းသီခ်င္းထဲကလို
လာပါ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၾကစို႕ လို႕
ေျပာခ်င္ေပမဲ့
သူကမ္းမဲ့လက္တစ္ဖတ္က
ၾကမ္းတမ္းေနခဲ့ရင္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႕
ငါ
သူ႕အတြက္ စိတ္ပ်က္မိေပါ့
ဘ၀ဆိုတဲ့ဘာသာေဗဒကို
သူ ေသခ်ာမသင္ခဲ့ေလေတာ့
လုပ္ေပါ့ သူသေဘာသူေဆာင္
ိိိိိိိေဟာင္တိုင္းထမၾကည့္တက္တဲ့ ငါ့က်င့္နဲ႕ ေတာ့
ခပ္ေ၀းေ၀းပဲေကာင္းပါတယ္
ဘာမွန္းမသိလိုက္တဲ့ သမုဒယဒိုက္မႈိက္ေၾကာင့္ မိုက္ေနတဲ့ညီေလးတစ္ေယာက္ အတြက္ေရးစပ္ခဲ့ျခင္းပါ။ ေနာင္တဆိုတာမလာခင္ သူ႕ရင္တြင္းမွာ အျမင္မွန္တရားမ်ား ကိန္းႏိုင္ပါေစေၾကာင္းေတာ့ ဆုေတာင္းေနမိတယ္။
No comments:
Post a Comment