လြမ္းစရာ့ ပြဲ

ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶေန႕တဲ့။ ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရားေျခေတာ္ရင္းမွာ အေလာင္းေတာ္ နိယတဗ်ာဒိတ္ခံယူရာေန႕။ မဟာသကၠရာဇ္ ၆၈ ခု၊ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳမင္းသားကို ဖြားျမင္ရာေန႕။ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃ ခု၊ ဂယာသီသအရပ္၌ သဗၺညဳတေရြဉာဏ္ေတာ္ကိုရ၍ ဘုရားျဖစ္ရာေန႕။ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈ ခု၊ သက္ေတာ္ရွစ္ဆယ္ ၀ါေတာ္ ေလးဆယ့္ငါး၀ါအရမွာ ဘုရားရွင္ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ရာေန႕ တို႕သည္ ကဆုန္လျပည့္ေန႕ ပင္ျဖစ္ေလ၏။

ေနနန္းရယ္တဲ့ ဖန္သူရိန္
တန္ခိုးဥဏွဂူႏွင့္
ကဆုန္ဟူ ဒီမာသမွာ
ျပင္းျပပူရွိန္

မဇၩိမအရပ္မွာေတာ့ ကဆုန္ေႏြသည္ ျပင္းျပစြာအစြမ္းျပေနေပေတာ့သည္။ ေႏြရိပ္ခိုရင္း စာဖတ္ျခင္း၊ စာတမ္းအတြက္ျပင္ဆင္ျခင္း စသည္ျဖင့္ နားေနတိုး၀င္မိေလ၏။ ျပကၡဒိန္ စာမ်က္ႏွာမ်ားကုိ လွန္ေလွာမိေတာ့ ဒီေန႕ ကဆုန္လျပည့္ေနတဲ့။ ဘုရားရွင္ႏွင့္ ပတ္သက္တဲ့ ေန႕ထူးေန႕ျမတ္ ေပတကား။

နိယတဗ်ာဒိတ္ခံယူစဥ္က ေလာင္းေတာ္ရဲ႕စိတ္ဓာတ္၊ ေ၀ေနယ်တို႕အေပၚထားတဲ့သူရဲ႕ ႀကီးမားတဲ့ေမတၱာ၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္း မဆန္တဲ့လုပ္ရပ္၊ တသသဖတ္ၿပီး ၾကည္ညိဳမိေတာ့သည္။ ေယာက်္ားဇာနည္တို႕ရဲ႕ ဇြဲခရီးကို စတင္မည့္သူအျဖစ္ သူ႕ရဲ႕စိတ္မွာ မွတ္တိုင္သစ္ေရးထိုးခဲ့ေလ၏။ ျပဳႏိုင္ခဲတဲ့အထူးထူးေသာ ပါရမီေတာ္တို႕ကို တစိုက္မတ္မတ္ ျဖည့္က်င့္ခဲ့ေလေတာ့သည္။ တဆက္တည္း ဒါရုိက္တာ၊ ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္၊ ျဗဟၼစိုရ္နာေရးကူညီမႈ အသင္းေခါင္းေဆာင္ ကိုေက်ာ္သူရဲ႕ လူမႈ၀န္ထမ္းဆုရရွိျခင္း ပူပူေႏြးေႏြးသတင္းေလး ဖတ္ၿပီး ေအာ္ သူလည္း သူေတာ္ျမတ္တို႕လမ္းစဥ္လိုက္ေနသူပါလားလို႕.. ေလးစားရင္းကို အားျဖည့္ လိုက္မိေတာ့သည္။

၀ိသာခါ ယွဥ္ၿပိဳင္၀န္းပါလို႕
ထြန္းလွတဲ့ ေငြတာရိန္ငယ္
ဒြတၱိ ံသေန႕စြဲ

ငယ္ရြယ္စဥ္က က်က္မွတ္ခဲ့ရတဲ့ လယ္တီဆရာေတာ္၏ ခုႏွစ္ေန႕ဘုရားရွိခိုးေလးမွ ကဆုန္လျပည့္ ၀ိသာခါနကၡတ္ႏွင့္ယွဥ္လွ်က္ အေလာင္းေတာ္ျမတ္မင္းသားေလးကို ဖြားျမင္ခဲ့သည္ကိုလည္း မွတ္သားရ၏။ ၀ိသာခါနကၡတ္ဆိုသည့္ အဓိပၸါယ္ကိုေတာ့ ဆက္မေတြးတက္ခဲ့ေပ။ အေလာင္းေတာ္ျမတ္ ဖြားျမင္ခဲ့ျခင္းကိုသာ စိတ္ထဲမွာ သိသာေစခဲ့၏။ ေလာကေကာင္းက်ိဳးအတြက္ အလင္းေရာင္ေပၚထြက္မဲ့ နိမိတ္တစ္ခုေပ။ လူသားတစ္ေယာက္ အျဖစ္ေမြးဖြားခဲ့ျခင္း၊ လူသားတစ္ေယာက္လို ေနထိုင္ျပဳမႈခဲ့ျခင္းျဖင့္ ဖန္ဆင္းခံရျခင္း သံသယကိုပယ္ေဖ်ာက္ ေပးႏိုင္ခဲ့ေလ၏

မဟာေဗာဓိေညာင္ပင္ရင္းမွာ သစၥာအလင္းကို ကိုယ္တိုင္ထြန္းညွိႏိုင္တဲ့ေန႕။ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေလးသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း ျဖည့္ခဲ့တဲ့ ပါရမီ၊ ေလ့က်က္ခဲ့တဲ့ ပညာအစြမ္းျဖင့္ရအပ္တဲ့ ေအာင္ပန္း၊ ကိုယ္တိုင္တတ္လွမ္းႏိုင္ခဲ့ ျခင္းပင္ျဖစ္ေလ၏။ ထိုမွစ၍ ေလးဆယ့္ငါး၀ါပတ္လံုး ေ၀ေနယ်တို႕ကုိ တရားေရေအး တိုက္ေကၽြးေတာ္မူခဲ့ေလ၏။

ေလးဆယ့္ငါး၀ါျပည့္လို႕ မလႅာမင္းတို႕၏ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္ေတာ္ကိုၾကြေရာက္ၿပီး ေသျခင္းတရားကို မည္သူမွ်မလြန္ဆန္ႏိုင္ပံု၊ ဘုရားပင္ျဖင့္ေသာ္လည္း ျဖစ္ၿပီးလွ်င္ပ်က္ျခင္း သေဘာအတိုင္း ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ေတာ္မူေလ၏။ ေနာက္ဆံုးမိန္႕မွာခ်က္ကိုေတာ့ .. “ဟႏၵ ဒါနိ ဘိကၡေ၀ အာမႏၲယာမိေ၀ါ၊ ၀ယဓမၼာ သခၤါရာ အပမာေဒန သမၸာေဒထ။ ခ်စ္သားတို႕ ငါဘုရားေနာက္ဆံုးမွာေတာ္မူခဲ့မယ္ ျဖစ္ျဖစ္သမွ်ေသာ တရားအားလံုးတို႕သည္ အစိုးမရ ပ်က္စီးျခင္းသေဘာရွိကုန္၏၊ မေမ့ေသာ သတိ၊ မေလွ်ာ့ေသာ ၀ီရိယ၊ မဆေသာ ပညာတရားတို႕ျဖင့္ ကိုယ္စီကိုငွ ျပည့္စံု၍ ေနရစ္ၾက ” တဲ့။ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ သတၱ၀ါေ၀ေနယ်တို႕ကို သားရင္းေတြပမာ စိတ္မခ်လို႕ မွာတမ္းေလး ေပးခဲ့ျခင္းပင္။

ပန္းစကား၀ါ
နန္းဘမယာ ေကသီဆင္လို႕
ေရႊျပည္ခြင္ ဗုိလ္ပါေပါင္းရယ္တို႕
ၿငိမ့္ေညာင္းေအာင္ထာ၀စဥ္ျဖင့္
ခါသဘင္ ေညာင္ေရသြန္းၾကတယ္
လြမ္းစရာ့ပြဲ

ထိုကဲ့သို႕ ဘုရားရွင္ႏွင့္ပတ္သက္တဲ့ေန႕၊ သက္ေတာ္ထင္ရွားဘုရားကို အာရံုျပဳၿပီး ကဆုန္ေညာင္ေရသြန္းပဲြမ်ား စည္ကားစြာက်င္းပေလ့ရွိၾက၏။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ရွိသည္။ ဗာရာဏသီမွာေတာ့ အေလ့မရွိ၊ သတိေလးရရံုနဲ႕ပဲ ၀မ္းနည္းစြာေက်နပ္ေနရေတာ့သည္။ လြမ္းစရာ့ပြဲ၊ ဘုရားရွင္မွာတမ္းေလးကို ျမည္တမ္းရင္းလည္း လြမ္းသည္။ ဤေန႕ေလးမွာျဖင့္ ဘုရားရွင္ကို ရည္မွန္း ေရသြန္းျခင္း၊ လွဴဒါန္းမႈျပဳျခင္းတို႕ျဖင့္ အမိေျမသည္ ကုသိုလ္ျဖင့္တန္ဆာဆင္ေနေပလိမ့္မည္။ သမုဒယမပါပဲ တစ္ယုတစ္ယပင္ လြမ္းလိုက္ပါ ေတာ့သည္။