ခရီးသြား သံုးေယာက္

ပုရိေသာ မဂၢံ ဂစၧတိ၊ ေယာက်္ားသည္ လမ္းခရီးကို သြား၏။

အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ရိုးရိုးေလးပါ။ ကတၱား၊ ကံ၊ ႀကိယာသံုးခုတည္းရယ္ေလ။ ငယ္စဥ္က ေလ့က်က္ခဲ့ရတဲ့ သဒၵါေဘဒညႊန္းတမ္းေလး တစ္ခုသက္သက္ပင္။ ပုရိေသာ၊ ေယာက်္ားသည္။ မဂၢံ၊ လမ္းခရိးကို။ ဂစၧတိ၊ သြား၏။ ဒါပါပဲ။ ငယ္ဘ၀ရဲ႕ ဉာဏ္မွာ ဒါပဲက်က္မွတ္မိတယ္ဆိုရင္ပဲ ျပည့္စံုၿပီလို႕ ထင္မွတ္ခဲ့မိေပါ့။ ေနာက္ အရြယ္ကေလးရလာေတာ့ လမ္းဆိုတာ ပကတိလမ္း၊ ဘ၀လမ္း၊ သံသရာလမ္းလို႕ သံုးမ်ိဳးကို စဥ္းစားမိ၏။

ပကတိလမ္း။ အားလံုးေသာ သတၱ၀ါတို႕သည္ လမ္းခရီးကို ႏွင္ဖူးၾကေပလိမ့္မည္။ ခရီးရဲ႕ အနီးအေ၀းအရ ေျခလွ်င္၊ ကား၊ ရထား၊ ေလယာဥ္စသည္တို႕ျဖစ္ သင့္တင့္သလို ခရီးႏွင္ၾကျခင္းပင္။ ကိုယ္ခရီးကို ႀကံဳသလိုသြားခဲ့ၾကျခင္းပင္။ ကားႏွင့္တက္ႏိုင္သူသည္ ကားႏွင္းခရီးသြားမည္။ ကုိယ္ပိုင္ကား ဘက္စ္ကား စသည္ျဖင့္ေတာ့ ကြာေနေပလိမ္မည္။ ပိုက္ဆံပိုတက္ႏိုင္သူသည္ ေလယာဥ္ႏွင့္ ခရီးႏွင္မည္။ ခရီးတြင္မႈတြင္ေတာ့ ကြာျခားခ်က္ ရွိေကာင္းရွိေပမည္။ အတုလမ္းဆံုးကိုေရာက္ၾကရင္ပဲ ရည္မွန္းခ်က္ျပည့္ၿပီဟု ခံစားေနၾကသည္။

ဘ၀လမ္း။ ဒါကေတာ့ အမိ၀မ္းမွ ေမြးဖြားခဲ့တာျခင္း အတူတူ ကံတူအက်ိဳးေပးအရ၊ ပါရမီအရ ကြာျခားခ်က္ေလးေတြ ရွိစၿမဲပင္။ ငယ္ရြယ္စဥ္မွာ သူေဌးသား၊ ဆင္းရဲသား သားဆိုတဲ့ သက္မွတ္ခ်က္အရ အတက္အက်နဲ႕ ခရီးေရာက္မႈေတာ့ ကြားခ်င္ကြာမည္။ ေရရွည္မွာေတာ့ ပညာတက္ေသာသူသည္သာ ခရီးေရာက္၊ ခရီးတြင္ခဲ့သည့္ သာဓကနဲ႕ ေရွ႕ကိုေျခတစ္လွမ္းပိုေရာက္ေနတက္သည္ဆိုတာေတာ့ အားလံုးအသိပင္။ ကႀကီးေရ က ဆိုတာကစလို႕ ဘ၀ကိုေလ့က်က္ျခင္းေတြ၊ ဖတ္မွတ္မႈနဲ႕ ဆင္ျခင္တံုတရားက ဘ၀ကို ပံုေဖာ္တယ္ဆိုတာေတာ့ သံသယျဖစ္ေနစရာမလိုေပ။ သမိုင္းေတြ၊ မွတ္တမ္းေတြကို ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ သိႏိုင္ေလသည္။ ပကတိ ခရီးထက္ ဘ၀ခရီးသည္ ပို၍ ရွည္ၾကာေနေသာေၾကာင့္ပင္။ ဘ၀ခရီးသည္ အသက္တမ္းအရ၊ အသက္ကံအရ ေလွ်ာက္လွမ္းရတဲ့ ခရီးပင္ျဖစ္ေလ၏။

ေနာက္ သံသရာလမ္း။ ဒီမွာေတာ့ ဘာသာအယူ၀ါဒအရ ကြဲျပားမႈအနည္းငယ္ရွိေနေပမည္။ ခရစ္ယန္အယူ၀ါဒအရ ဘ၀သည္ ေသလြန္လွ်င္ ခရစ္ေတာ္မွာအိပ္ေပ်ာ္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ျပဳခဲ့တဲ့ကံ၊ ကံ၏အက်ိဳးအရ ေကာင္းကင္ဘံု၊ ငရဲစသည္ကြဲျပားမႈသာ။ အျခားအျခားေသာ ဘာသာ၀ါဒအရ သူတို႕သူတို႕၏ သတ္မွတ္ခ်က္သည္ပင္ သူတို႕၏ ပန္းတိုင္ျဖစ္ေလေတာ့ သံသရာခရီးသည္ ျပ႒ာန္းၿပီးသားျဖစ္ေလ၏။ ဗုဒၶ၏အလိုအရေတာ့ သံသရာခရီးသည္ လြန္စြာမွ က်ယ္၀န္း ရႈပ္ေထြးၿပီး၊ အဘိဓမၼာသေဘာကို နားလည္ၿပီး၊ သံသရာစက္ကိုျဖတ္ႏိုင္ပါမွ သံသရာခရီးသည္ တြင္ေပလိမ့္မည္။ တစ္ဘ၀တည္းႏွင့္ ခရီးဆံုးေရာက္သူ၊ ခုႏွစ္ဘ၀ျဖင့္ခရီးဆံုးေရာက္ႏိုင္သူ စသည္ျဖင့္ ကြာျခားမႈကို ျမတ္ဗုဒၶေဒသနာေတာ္အရ ေတြ႕ႏိုင္၏။ မဇၩိမ ပဋိပဒါ လမ္းျဖင့္သြားႏိုင္သူသည္ သစၥာေလးပါးတည္းဟူေသာ လမ္းခရီအဆံုးကို အရင္ေရာက္ႏိုင္ၿပီး၊ အတၱကိလမထ၊ ကာမသုခလႅိကာ ႏုေယာဂ လမ္းမွ သြားေသာ သံသရာခရီးသြားသည္ သံသရာလမ္းဆံုးကိုေရာက္ရန္ ေႏွာင့္ေႏွးေနေပလိမ့္မည္။ ဓမၼစႀက္ာ ေဒသနာေတာ္၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အတိအက်ပင္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေလၿပီ။

ခရီးသံုးမ်ိဳးတြင္ ကိုယ္တိုင္ ဘယ္ခရီးကို တြင္လိုသည္ကိုေတာ့ ဉာဏ္ျဖင့္ စဥ္းစားၾကေစလိုသည္။ အခ်ိဳ႕သည္ ပကတိခရီးကို အျမန္ႏွင္ေန၏။ အခ်ိဳ႕က ဘ၀ခရီးကို တန္ဘိုးတစ္ခုအျဖစ္ ခံယူခ်က္ျဖစ္ ေမာင္းႏွင္ေနၾက၏။ သံသရာခရီးဆိုတာကိုေတာ့ျဖင့္ မေတြးမိၾကေသးသည္မွာ အေသအခ်ာပင္။ အနည္းငယ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္၊ သတၱ၀ါတို႕သည္ပင္ သံသရာခရီးအတြက္ အၿမဲမပ်က္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနၾကသည္။ ကိုယ့္တန္ဘိုးနဲ႕ ကုိယ့္ေလွ်ာက္မဲ့ခရီးကို ေရြးျခယ္ေလွ်ာက္လွမ္း ေနသူမ်ားပင္။ ကုိယ္အလိုရွိရာခရီး ကိုေတာ့ျဖင့္ တန္ဘိုးထားေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ပါမွ ကိုယ္လိုရာခရီးကို ေရာက္ရွိႏိုင္ေပလိမ့္မည္ ျဖစ္ေပသည္။

ပကတိခရီး၊ ဘ၀ခရီး၊ သံသရာခရီးတို႕၌ ေျဖာင့္ျဖဴးေသာ သူမ်ားျဖစ္ၾကပါေစ။